kadıköy neva’dayım
sanki iki sene sonra

şiir yazmaktan iyice utanmaya başladım
suç ne şiirde ne bende

ceza hukukçusu bi akşam
hatırat yargıya yol yapar
oysa dünya üç gün o da bugün
dünya bi gün o da dün gibi
enkaz altında kalsak öyle düşünürdük
öyle düşünüyoruz

çok insan iyi bir şey aslında
gürültü tanrının kabilesi
kıbleyle aynu kökten
işten ve insansızlıktan söz etme bana 
bana beni çarçur ettirme

dün kızlarağası medresesinde bir meşkteydik
tyb çökmüş orayı

bugün neva’dayım yek, yarı hakim yaka,
gündüzüm sek.
sonra yazarsın tabii 2000’ler rock’ı, 
iklim karşıtı teraltı edebiyatı…
dünya sıçarken bırak bu ayakları
bu sound’ı bu trick’i bırak ki
bağırsağa kan taşıyabil.
yoksa 2000’ler tıraşında kanatırsın adem elmanı,
tek çaren kan taşı ha bil

işte böyle espriler yapardık sevgilim
sevgilim diyebilirdik o günlerde
ah o günler, o günler, bitmeyecek gibiydiler

o güldüğümüz bolküfürlü ilkokul şakaları
hakikatin ta kendiydi
paran var mıydı yanında
mesele budur
burası türkiye’dir
yan flüt

ben de türk’üm
bilmeden içtim
bilmeden geçtim

oyalanmak istedim
geçtim, vurgularım, geçtim

gerçeklik anıtına bir gül bırakıyorum
bir adım geri çekildim
karşısında saygıyla durdum gülün