neydi? 
adı neydi ? onun. 
imbroglio mu , hayır. başka bir hikayeydi. 
neydi 
peki neydi izleri ? 
chimère! kendime gömdüm haberim yoktu. 
uzun bir yolculuktan döndüm sonu sanki yoktu. 
buldum mu gizemini ? mystery of love döngüsü 
kaç kere başa döndü ? 
çok sardım başa ve içtim kendimi. 
amsterdamer ve mcbaren. 
bunlar iyiydi. 
ama onun 
neydi ki adı neydi? yüzü neye benzerdi , sesini 
duyar mıydı başkası ? 
belki bir düştü 
bir canavarın hayali 
bir lanetli hayaleti. 
   -   gittikçe kemiren ve delüzyoneldi. 
hiç bozulmaz gibi seyrettiğimiz o film 
bir süre gerçekti. – 
başında gordionsak 
sonumuz giyotineydi? nedendi ? 
ilk defa vitri/ol’duk son defa. 
ne güzel içerdik o zehri ? tek yolu oydu 
başka bir yol da istemezdik ki. cehennem çekiciydi. 
halbuki ah… 
“quos vult perdere jupiter dementat” 
delirdiğim neydi adı neydi yüzü neydi! 
bir çarmıha buldum kendimi getirdim. 
indikçe indim indikçe indim. 
işte cehenneme yakın bir yerde gibiydim 
dediler ki ruhunda taşırsın azabı 
ben de taşıdım. 
tanrı nerdeyse oraya uzandım. 
yanlış bir zamanda adımdan kalıntıları 
bir düşe bulaştırdım. 
demek tanrıya ulaşırken kanıma karıştırdığım 
oymuş. vitriol! 
indim indikçe derine yusuf gibi kuyuya 
ve merhem^ kanımda. 
ve merhem kanımda! 
tam alıp avucuma güneşi 
just about to see eternity in an hour.’ 
o meryem ben yusuf bir gecede 
vitrolduk! 
gerçek neymiş neydi bildiğim kendimdeki 
neyse işte oydu. 
what is it that takes time and all that time will take it. 
sonunda bulduğum ben 
görünüşte başka birisiydi.* 

*ben bir başkasıdır

– Rimbaud