Dallarındaki geniş yapraklar
Desteklediğin koku, için çim
Yavaş yavaş sürüldüğün mevsim
Aktıkça iyileşen asır
Asrın sığındığı kuluncu kırabilişin
Müsaade ettiğin ruhun uyuklaması
Dönüyorsun kurak bir önceye,
Sen aksan da yeşertemezsin
Yetmez üflediğin rüzgar kıpırdatmaya
Mahrum olmaktan memnun
Kapandığı ocaklar güvende
Kendine bir sayı ayırıyorsun
Dört veya yedi senin olabilirdi
Yediyi ben tuttum, cin mısırı.
Sağa dönersen karşına çıkıyorum
Sola döndüğümde seni gördüm
Bir çakmak mevzumuz vardı,
Kedinin biri de tepemize düşüp kalçasını kırdı
Dört sana kaldı.
Moralimiz ondan bozuk, benimle ilgisi yok
Seni sevdiklerinden güldüler
Yoksa kimse bilmiyor
Nerede ne kadar iyi olduğunu
Oralarda çok iyisin.
Dallarındaki geniş yapraklara ısınmıştım
Büyüttüğün yavrulardan bana kalmadı
Aktıkça iyileştim
Kedinin kalçası çıkmış, kırık değilmiş
Sen de beni affettiğini ima ettin.
Bağışlayıp esirgeyenlerden korkuyorum
Bağışlamayıp esirgememeleri de ihtimaldir
Yeşerttin
Rüzgârın da ılıktı
Yine de iyi ki beni sevmedin.