Hasat zamanıydı,
Yüzün durdurdu tırpanı,
Toparlandım topraktan,
Toprağın içine kapandı çember,
Karıncalar dağıldı yüzünden

Yüzün yüzünden bozuldu denge,
Yüzün yüzünden yuvarlandık yere,
Toplum bozuldu yüzünden,
İnsan katman katman ayrıldı içimden,
Katman katman yerleştin yerine,
Suyum kalmayana kadar devrildim kucağında
Onlarca kez değişen şeklinin arasında

Sen gel kendini bana boşalt,
Toprağın kökleri yuttuğu gibi yutarım köklerini,
Kulağına söylerim o zaman,
Benim olsun kök sürgünün

Yasadır, çürür sürgün,
Şuradan kalkıp gövde bulmaya giderim,
Gel sen bana büyük aflar yedir,
Tırnaklarını sırtıma geçir,
Beni şuraya birleştir,
Karıncalar çıksın içimden
Kapa çenemi ağzına,
Anlatayım, derdim, 
Yüzeydeki karıncalar…

Sen gel şunları bana ver,
Benim olsun magoa;
Uyumadan önce Tanrı’yı öptüğüm yer 
İzlerken zarafetimin bozulduğu yer 
Yüzünün onlarca kez değişen şeklinin arasından tanıdığım yer seni

Gel sen beni şuradan kaldırma,
Dizlerimin kıvrımını dizlerinden bozma,
Şu bakışını bana ver,
Son bakış sonsuza dek sürer,
Sen gözlerimde karıncalar say