Ve yeter o yunan mıydı gordion’da
Bir güldü bir korsanı karıştırdı

Ben bu korsanı anladım önce
Nevi şahsına kıvrılır kırışırdı

Gordion ha bir kale ha gordion bir kafes
Bigordion ha deniz diyerek sakalları

Bacaklarına vardı ve karaya uzandı
Güldü mü yeterdi, bahçelerdi bağlardı

Korsandı, dağlar karalardı önünde
Gönlüydü, dümeni dalgasıydı şaşırdı

Ben bu korsanı şaşkınlığı andım
O ağladı, ben ağladım, o ağladı

Korsanlardı, ağlar mı yekelere bir çizik
Yelkenleri şişirip ayrılıktı rüzgârdı

Ve yeter o saçlarıyla gordion
Bir korsanı bir kadavra
Ben andım
O ağladı.