bir gün mesela
senin giysi dolabın uyanıversem
dört kapılı ikisi raflara ayrılmış
ve biraz hırpalanmış taşınırken
kendine bakmak için sokulduğunda bana
nefesinle buğulanmış aynalarım
en köşesinde olabilsem mesela orta karar odanın 

dost bir ahşaba benzetsen beni görece 
yalnız geçen akşam üstlerinde özellikle
seni doya doya giydirebilsem
sonunda satılmayacağıma eskicinin birine
hep kullanılacağıma güvenebilsem 

sana ait bir mekanda dursam öylece
gün bitince döndüğün odada mesela
sırf senin olduğum için gözün gibi baksan bana
arada kız kardeşin dalıyormuş gibi içeri
saklasan sakınsan sen de beni
bekleyerek geçse zavallı maun hayatım

ve bir gün mesela
senin giysi dolabın uyanıversem
vallahi o gün çivilerle çekmecelerime canım
dünyanın en güzel şiirini yazarım