beyaz ışık altında birileri kaşlarıyla had bildirmekle meşgul
göz ucu kontrolüyle saliselik tedirginliğini yatıştırmaya çalışan oğlan çocuğu
geceleri ninnini kim okuyor senin
bir pazar gecesi neden boğazın düğümlü, dün göğe ve güneşe göz kırpıyorken
salıver, açık unut banyonun musluğunu ve sız bulabildiğin ilk delikten
yetmezse taş küvetinden dışarı hatta kapı dışarı
et kendini, geri dönüş yolunu unutuncaya kadar sürüklen belki bir rögar kapağından aşağı,
belki bir kaçağın çırpınışı kadar bayağı
bu yol yalnız var olanların yoludur
biz buraya sapmadan önce kim zorladı da arttırdı vitesimizi
hiddetli bir kasırga hepimizi ebediyen koparmadan buradan,
kilise çanları çalıyor, fareler deliklerine kaçmadan duy bizi
duy sesimizi vakit dikkatimizi dağıtıp kum taneciklerini süpürmeden yüzeyden
parla kibirlen ben sana geldikçe, sivril bat tenimde ben gardımı indirdikçe
bombalar yağmıyor artık üzerine,
iç çekerek kapısının tıklanmasını şarabının tomurcuklanmasını bekleyen üst kat komşun,
hevesle izlediği çizgifilmlerin gerçeğe dönmesini bekleyen çocukluğun,
zaman içinde senden helallik istemiş uykun
hepiniz bu bir başınalığa mahkum yolun yolcusu
yine sabah doğacak güneşten medet ummayı bekleyecek kadar