isterim ki beni pullarıyla dökülen bir balığın suyuyla yusunlar
renk renk mi kalırım yoksa süzgün salınımlarda mı bulurum tenimi
bilemem, böylesi daha iyi, daha sefil olamaz boynumu kıran incelik

isterim ki ormanların ıslaklığıyla kapanan karga gözlerinde
çığlığı geceye koyan sürüye alıştırsınlar sesimi
kimse ürkmesin, kimse de durmasın içime yerleşen

dünya faniliğini anlatan tüllerin emriyle susunca utanç
isterim ki bir kuyruğun kıskancında toprağı öpen korkulu böceğin
kazdığı kuyuyla tamamlasın hayretimdeki yangın

kara bir armut, dişli bir tırtıl bulursa elimdeki çukuru
kendine iz, bilgiye töz diye buyurur ise dilimdeki söz
kalbimi sevgiye vuran uğultuya çarpsın gövdemi sarsan

böylesi daha iyi, durduğum oyuktan sızıyor duyduğum inanç
ve ben kendime kapanıp soluyorum koyu bir döngünün içinde
istemekle yükümlü kalbimi böyle böyle avutuyorum