çamları ve gölgeleri hatırlıyorum 
çehremde ozanlaşan uykusuzluğa denk 
ne mi koşmalı 
bütün dallarım bungun bitap 
kırılmaya kendiliğine 
bir kendilik ki günahtır gövdesi
metropol aslanlarını kızdırır 

koşuda kaybedilecek ne var 
neyi koşmalı 
gri daha dişlidir devlet huzurunda 
benimse çolaktır dallarım 
çollak çollak sarkan inada 
çocukken de bir koşuda 
dere otlarının tadına sus demiştim 
pirinç ve ciğer parçası ağzımda 

sus içerken bulutsu 
ürkütüyor kızın biri ötemde 
kasabba yaşanınca haziran da olur 
toprak mıdır sanki sıyırdığı eteği 
dere otları suss
oburluğun âlemi yok! 

şark, azınlıktır diyeceğim 
kulunuzu kayser sürükletir ölüsüyle kasabbada
otuz metre koşusu muydu himmet 
bulutsu bulutsu kırılan dalların 
böyle himmet şol cinnette bir dal sigara
kibriti çakmaya parmak aramam 

şiir, azınlıktır diyeceğim 
eteği toprak toprak büyürse kızın biri 
şairi sürükler mağripte 
patronunu hem panzerleri sever 
ezber besler çam gölgelerinde suss
koşuda kaybedeceği eteğidir nihayetinde
kalemi oynatmaya parmak aramam