Hayat ağır deneyimler ordusu
Çekirdeğimi çatlatan o ilk günden beri biliyorum bunu
Saçlarım döküldü, belirginleşti kafamdaki asfalt
Pileli gözaltlarım yanağıma ömürlük oturdu
Beynime diktiğim onlarca kürdanla
Amigdala’ma yerleşen kirleri ayıkladım
Çıkmadı bazısı içinden, içim içleniyor seçimlerimden

Yalnızlığı severdim, iyiydik aslında,
Ölçüyü kaçırıp boşluklarımdan taşmasa
Kimliklerimde her gece bir köşe kapmaca
Yana kayamayan kaygıyla paylaştık bedenimi
Yoksunluğun yarattığı boşluk tam ortamıza kuruldu
Açlığımı iç sesimle ehlileştirip
“Sus!” dedim Kuantum sıçramayı kaçırana
Yanan ağzımı küfretmeden mühürledim
Kin yutan telkin, kucağıma iyi sonlar doğurdu

Alnımda kuruntuyla beslenen iştahlı kadın
İçimden taşan ırmaklarla sarhoş
Parmaklarında çakırkeyif, bol mezeli imgeler
Dudağımdaki çizgiler üzgün uyunan geceler
Midemde tenteli verandada söyleşirler

Kalbim kanayınca kaşınıyor derim
Üstümdeki her ağırlık boynumda yağlı fıtık
Delirmek akıllıca bir iş, Postmodern bir tatava
Hunim düşüyor geçmişimi parka götürürken
Yaşlandıkça çocuklaşıyorum gerilip gevşemekten
Kuzaybatım skolyozlu, aforizyak ergen