Bir daha toplanamayan suların, vazgeçtim kıyılarına varmaktan
Huzur bulmayayım diye iyi olanı/derimi çürüttüm
Dönülmeyecek yer olsa/ katı imgeler/ yalnızlıktan başka nedir
Kalp tahammüldür kendine
Suskunluğumu suret bil gözlerine
Ödünç ruhların sükûtudur ışığın/ ordayım içinde
Mihrabına sığınıp bunca sözü rahlede okuyorum sana

Bir daha toplanamayan suların vadilerinde anladım
Her cümlenin sürüklediğine kolay değil sarılmak
Omzumdan açtım/kestim kalbimin kara lekesini
Parmaklarınla iliştirdim şiirinin hatmini
Hayfa ettim/ keder bitmez toprakta/ her şeyi bıraktım kentin mazgallarına
Tüm uzaklardan sonra
Senden dönülmez/ duyulur ritmi ışığın mavi kumaşı
Varıyorum, artık gerçek sensin
Rüzgârın boşluğuna bunu yazdım:
Mülkiyetim kavuşmadır sana