her şey bir baş dönmesiyle başlar
sessizlik kendini çoğaltır durmadan

işte senin saçların
     sözlerin hep çiçek
işte bak çocuklar gül dövüyor sokakta
gül döven çocuklar
       seni bahar belleyecek
paryalar bir tay çekecek tam şuramdan

şuramdan
yani evlerin ve direklerin
sokağın, çadırın ve çocukların ortasından
yırtılan ve yırtan her şeyin tam ortasından
yani şuramdan bir tay
beni kızgın demirler girmiş gövdeler gibi çırpınır bulup
bizi kavgaya çağıran itsürüleri gibi uzaktan-
gül döven
     firez çiğneyen çocukların ardısıra bizi
sana çıldırmış
sana kendini çoğaltan durmadan
susamış yangına ormanlar gibi uzaltan kendini
yaslı bir tay geçecek şuramdan

bi kitap bi gömlekle yerdeğişcek
hale asaf, asaf halet çizecek dumandan
ki bu beni fazlasıyla üzecek
çünkü kalbimi uzaltan o pastal çiçek
       o kinsiz kumandan
beni bahar belleyecek

oysa geç kaldım ve umutluyum bundan
geç kalmak her zaman düzeltilmiş şeyleri
beni çok sevebilirsin
beni kimselere sormadan
her sabah bir çiçeksin
her akşamdan bir şamdan
ha geldin ha döneceksin
oysa geç kaldın ve evet huzursuzum bundan

yalnız çiçekler nefret eder kalabalıktan