*zarlar atıldı

ırmak kenarında yatan diri vücutların
arasından zarlar atılır, ki zarlar siyah
yırtık bir kumaşın bütününden renginde
sevdiğimiz kahramanlar var
toprak nasıl da büyütür öfkemizi
nasıl da kendine hayran bırakır anda
vardır bu işte hayır dostum
mümkün denen bir şey vardır

ellerimiz soğuk
ama yok bu ellerde herhangi bir iz
sen kokusu çalınmış bir dağ eteğinin
tüfeksiz kalmış zavallı köyüsün
utanma öfkene bağlanan kuşaktan!
yanağında patlayan yumruğu
asla ilk öptüğün dudaktan ayrı tutma
[yıkılmaya hazırdır saraylar ve hanlar
yüzümüz kana bulandıysa
ve kandan yaratılmışsa kitaplar]
ruhlar yürüyecek ırmağın avuçlarından
kötü olmak zorunda bırakıldıysak da
bunu yaşam say

mümkün denen şey
isterse karla kaplansın
haziran
annelerimizin karnından
yine doğacaktır

mümkün denen şey
isterse demle dolup taşsın
adımlarımızı saysak
berkin’in gençliği kadardır

mümkün denen şey
ali ismail’in düş kutusunda
ethem ve sinestezya

mümkün denen şey
isterse pasla kaplansın
haziran
annelerimizin karnından
çelik bıçakla doğacaktır