omuzlarımda kim
aklımda kasıt
ben saçlarımı jiletle taradım
görünsün diye kafatasım
omuzlarımda kim
tanımıyorum
sevgimi taştan yonttum bunca zamandır
sevdiğime göktaşı aldım
tektaşım yoktu
tek kaşımda gençlik sıyrıkları
yürüdüm yol belimde çakı
omuzlarımda günah
yaşıyorum her gün kasıtsız
senden ayrı
ben saçlarımı yanımda getirmedim
bir tek kaybetmedim
aklımın kıyısını
çökünce akşam
omuzlarımdan sökünce hatıraları
etim çıplak, tenim kavruk
yaz ayazı çıkmadan
bir çırpıda dibindeyim bilinçaltımın
karanlık ve bilinmez
sonsuzun yanında oyduğum taş
ölümlü
yıktığım ev tapusuz
döndüğüm dünya aynı
omuzlarımda kim
aklımda kasıt
yaşıyorum senden ayrı
yaş alıyorum senden ayrı
görmüyorsun
yaş alıyorum senden

aynı çocukluğuna dönüyorsun