bir ses duydum dün gece o sen miydin
zifiri karanlıkta susardık kurak dillerimizle
ağzımızda çıkmak için bekleyen bir cümle
tek derdi seni ısıtmaktı yanan ateşimin
mevsimlerden kıştı kaldım bir avuç külle
halis oldu bugünüm yarınım dünümle
yakamdan düşmek bilmeyen düşlerin
sensiz geçmek bilmeyen günlerime

içi kahve dolu kupalara dadandık
uykusuz geçen gecelere dayandık
konuştukça önem vermedin sözlerime
o zaman anlatmak için biz de yazardık
hadi içi dolu bir kupa daha ver ellerime
kaldıralım bu kupayı hissizleşen hislerime
ne kadar sustuysak o kadar iyi yaşardık
bir önem vermesen de olur sözlerime

akşamdan kaldık ne sarıldık ne de ayıldık
bu işin sonuna önüne karar verelim artık
ya birleşelim ya da bitelim karar verelim
çok zaman seninle dostluk dağını aştık
yıldızlar yorganımız yaktığımız ateş yastık
ne kadar yanılırsak o kadar iyi diyelim
ne kadar yanıldıysak o kadar öğrendik
gözlerin de yalan söylermiş gözlerime

sufi