bugün çıktım yolumdan
yol öğretirmiş algılısına
bana fena göz kırptı güneş, dedim
tanrı var mı lan acaba?
dip sesli bir slovmoşın efekti eklendi rüzgara
adımlarımda miroğlu etkisi
içimde yuvarlanan ekoseli vahi öz bağırması
giderek ağırlaşan bir –bediya!
uyuşturulmuş imgeler ve gergin malafatımla çıktım sokağa

güneşin vi(yay)p(i) kırpışmasını butlu bir hatunun yüzeyinden anladım
sana yazacağım aşk şiirini bugün de erteledim
yol parası hariç nem varsa yine dalgaya yatırdım
geçince inime almadan duj bile, bir cigaralık yaptım
heyz ayağına sikiyordu cebimizi torbacılar, dağlandım
sonra birtakım illüzyon işleri, bir tutam felsefe
ve ritmik akrobasi; akabinde tedirgin bir huzur
bol konu atlamalı, hasede kurumlu feriştah meseleleri…

düşmeden kustum yine oyuğuma şiir
ama bakma senin aşk şiirin yine kaldı arafta
affet çok umut kalmadı bu tarafta
aradığın teşekküllü prenslik yok benim fıtratımda
mübalağa, müp-âlâ, bu kısmı nü bağla!

çıktım yolumdan bugün, ne geceyi bekledim ne gün
aşağıda da yukarıda da aynı zulüm
aman be aman, kopsun solduğu yerden gülüm
aksattım sedef ilaçlarımı, tüm gece bir iddia kuponuyla uğraştım
sonra kızdım kendime, halden düşmüş gövdeme
en çok babama ve kaderime, anlayamadım
ben ne sikim bir uğraştım?

vakit bu dünyada nakitti
bende ikisi de erişimsiz doğum lekesi
elekçibaşı müdürüm geç kaldım diye laf etti
düşünülüyordun bu sırada beynimde kadim düşüşlerle
seni kavramak, sırtımın hiç kaşıyamadığım yerindeki mayhoş gıdıklanma
tanrı şayet bir yerlerde takılıyorsa
ve anlatıldığı üzre yüce bir mahluksa
tam punduna yerleştirmiş ben garibi
ne yapsam açılmıyor algılarım
dedim ya bugün yoldan çıktım.

Yiğit Ergün